Categoriearchief: Algemeen

BOUHUIJSAVOND

30 april 2023  20.00 uur

Joods vocaal ensemble Sjiera, o.l.v. dirigent Ilia Belianko

met ‘De Wereld van Joodse Muziek’

Achtergrond

Ter herdenking van het wegvoeren van de Joden uit Weesp in de Tweede Wereldoorlog organiseert de Stichting Vrienden van de Weesper Synagoge jaarlijks de meester Bouhuijsavond. Meester Bouhuijs, in die tijd onderwijzer van een lagere school in Weesp, had het al verschillende keren publiekelijk opgenomen voor de Joodse medeburgers. Zo vertelde hij de schoolkinderen dat ze mensen met een Davidster op hun jas altijd respectvol moesten groeten. Toen de Joden in april 1942 op bevel van de nazi’s naar Amsterdam getransporteerd werden, stond meester Bouhuijs met zoon Daan op het station om afscheid te nemen met een spandoek waarop ‘Tot Ziens’ stond. Dit was voor de bezetter de druppel en het ministerie van Onderwijs ontsloeg meester Bouhuijs een maand later zónder wachtgeld. Tot het eind van de oorlog had hij geen inkomsten meer. Hij wist dat dit het risico was en toch deed hij het. Hij had meerdere kinderen, waaronder Mies, later een geliefde schrijfster. Vanwege dit dappere gedrag is de jaarlijkse herdenking naar hem genoemd.

Programma

Dit jaar zal in dit kader een concertprogramma worden verzorgd.

De avond begint met het herdenken van het wegvoeren van de Joodse gemeenschap, waarvan er slechts 6 personen overleefden die niet meer naar Weesp terugkeerden.

Frida Bodisco Massink, voorzitter van de Stichting Vrienden van de Weesper Synagoge, houdt de herdenkingstoespraak.

Daarna neemt het Joods vocaal ensemble Sjiera, o.l.v. dirigent Ilia Belianko u dan mee door

 ‘De Wereld van Joodse Muziek’

Tijdens het concert gaat u op reis in tijd en ruimte langs de verschillende tradities van Joods-liturgische muziek, ondersteund door tekst en beeld. Van de vroege barok tot onze tijd en van Italië, Oekraïne tot Amerika en Israël (en niet te vergeten Nederland) zal Sjiera met deze a capella gezongen muziek u een onvergetelijke avond brengen.

Sommige muziek zal ook zeker in deze voormalige synagoge geklonken hebben.

Aanvang: 20 uur

Locatie: Weesper Synagoge, Nieuwstraat 3-5, Weesp

Kosten: € 10,00, gepast of via pin (bij aanvang of bij reservering) inclusief koffie/thee etc

Reserveringen:  reserveren of via bodisco@planet.nl

Het is aan te raden om te reserveren vanwege een maximum van 50 bezoekers.

4Arts 2022 – Paasexpositie

16 t/m 18 april

De jaarlijkse Paasexpositie in Synagoge Weesp

Van 16 t/m 18 april vindt de jaarlijkse expositie van 4Arts plaats in de Synagoge in Weesp. Het is dit jaar al de twaalfde keer dat de Paas-expositie plaatsvindt, genaamd 4Arts 2022. Vier kunstenaars met elk een ander discipline vormen samen 4Arts 2022. Elk jaar verandert de samenstelling van de groep en dit jaar kunt u kennismaken met het werk van de vier kunstenaars Edith van Eijden-Calis (keramiek), Nora van Klingeren (Wandkleden), Dick Sierksma (houten beelden) en Simone Stawicki (schilderijen, gemengde technieken). 

4Arts 2022 is weer een zeer bijzondere tentoonstelling door de verschillende kunstvormen en de kwaliteit van het werk. De moeite waard om tijdens het Paasweekend te bezoeken. De feestelijke officiële opening is op zaterdag 16 april om 15.00 uur met muzikale omlijsting van het trio Gentle Rain. Onder het genot van een hapje en een drankje kunt u de werken van 4Arts 2022 bekijken en de kunstenaars zelf spreken. Iedereen is welkom op deze opening. 

In 2008 startte keramiste Edith van Eijden-Calis met een Paas-expositie in de Synagoge van Weesp, dat nu een terugkerend evenement is. Ieder jaar trekt de expositie honderden bezoekers. Het succes van 4Arts heeft zich inmiddels uitgebreid naar andere delen van het land, maar Weesp blijft toch de huisbasis van 4Arts. Elk jaar benadert Edith kunstenaars van verschillende disciplines om samen 4Arts te vormen. En ook dit keer is het weer een originele gevarieerde expositie geworden.

Edith van Eijden-Calis maakt keramiek. Rond 1990 is Edith gaan werken met keramiek en zich vervolgens gaan specialiseren in de Raku- en Naked Raku stooktechnieken. Zij is constant op zoek naar nieuwe vormen en combinaties met andere materialen waarmee ze een eigen stijl creëert en zich hierbij laat inspireren door alles om haar heen wat samen met het verrassingselement van de stooktechnieken resulteert in een uniek eindproduct. Al haar werken zijn unica.

Nora van Klingeren maakt wandkleden of wandtextiel van vervilte wol en handgeschilderde en gezeefdrukte zijde. Zij zoekt in haar werk graag naar combinaties van technieken. Het vervilten van wol in combinatie met zijde geeft structuur en diepte aan de kleden. De wandkleden bestaan uit vrij werk en werk in opdracht en variëren sterk in maat, van heel klein tot heel groot. Alles is handwerk en alle werken zijn dan ook unica.

Dick Sierksma toont zijn houten beelden. Bij zijn werk, laat hij zich inspireren door de vorm en de structuren van het oude aangetaste hout. Tijdens deze expositie toont hij werk vanveeneik, dt is eikenhout wat eeuwenlang onder de grond heeft gelegen en daar onder zuurstofarme condities is geconserveerd. Het hout heeft een bruin/zwarte kleur en is soms keihard. Deze veeneik komt uit de polders van het Naardermeer en de Bloemendalerpolder bij Weesp en zijn gedateerd op zo’n 3500 jaar voor Christus.

Het werk van Simone Stawicki bestaat voornamelijk uit schilderijen van gemengde technieken. Zij combineert hier bij acrylverf, inkt en pastel. De verf is vaak opgebracht met een super soaker (groot waterpistool). Haar werk kenmerkt zich door haar bijzondere kleurgebruik en het laten samensmelten van onderwerp en ruimte om de essentie van hetgeen zij wil zeggen te accentueren. Haar inspiratie is de vrouw, getekend door het leven. Het leven heeft haar wijs gemaakt en haar karakter en uiterlijk gevormd. 

De openingstijden

zaterdag 16 april van 13 uur tot 18 uur

zondag 17 april van 11 uur tot 17 uur 

maandag 18 april 11 uur tot 17 uur.

Voor meer informatie kunt u terecht op www.4arts.eu.

In Memoriam Robby Israël

Vandaag 8 oktober is Robby Israël (1949) begraven. Op 7 oktober is hij overleden. Wij gedenken hem met grote waardering voor zijn rol in het bestuur van de stichting die de Weesper Synagoge 25 jaar geleden heeft gekocht toen de gemeente Weesp het aan een winkelier wilde verkopen. Heel treurig dat hij het jubileumfeest op 2 oktober jl niet meer kon meemaken. We wisten dat hij niet lang meer te leven had, enkele weken nog. Maar dat het zó snel gegaan kwam als een grote schok.

Robby vormde samen met prof. Arnold Heertje de kern van de stichting die eigenaar van de synagoge is. Waar Arnold Heertje nog wel eens emotioneel of wantrouwend kon reageren bracht Robby meestal de diplomatieke stem in. Hij had ook oog voor wat wij als vrijwilligers allemaal deden om het gebouw in stand te kunnen houden.

Robby heeft nog kunnen meemaken dat fantastische opvolgers voor ‘zijn’ bestuur konden worden gevonden. We begrepen dat hij daar erg blij mee was; de continuïteit was geborgd.

Dank je Robby, voor de prettige en goede samenwerking.
Namens het bestuur van de stichting Vrienden van de Weesper Synagoge, 
Frida Bodisco Massink (voorzitter)

Bouwkundige situatie Synagoge

Sinds anderhalf jaar vertoont de voorgevel steeds meer scheuren en is de zijgevel verder ‘uitgebold’. De zijgevel moest acuut gestut worden (foto 1) om vervolgens funderingsonderzoek te kunnen uitvoeren. De  hele procedure voor toestemming duurde ruim een jaar, maar gelukkig kon het funderingsonderzoek in februari jl plaatsvinden. Tot onze opluchting was de fundering in orde. De scheuren in de voorgevel hebben waarschijnlijk te maken met een lichte verzakking nadat de voormalige garagevoorkant weer teruggebracht is naar de oorspronkelijke staat bij een restauratie in de 80-ger jaren van de vorige eeuw. Dit zal hersteld worden. De uitbolling van de zijgevel moet nu permanent gestabiliseerd worden. Daarvoor worden aan de binnenzijde van de zijgevel steunbalken aangebracht (foto 2) die later worden weggewerkt. Dan is er niets meer van te zien. 

Er is dus gelukkig geen enkel gevaar voor de veiligheid voor de gebruikers en passanten van ons Rijksmonument.

1/1

Corona en herdenkingsactiviteiten

We zijn nu meer dan een jaar gesloten geweest voor activiteiten en culturele verhuur op een paar kleine bijeenkomsten vorige zomer na. Maar we verwachten halverwege dit jaar weer open te kunnen voor exposities en beperkte evenementen.

Helaas kan dus ook dit jaar de Meester Bouhuijsavond, ter nagedachtenis van het wegvoeren van de Joodse inwoners uit Weesp in april 1942 niet in april gehouden worden. Als in het najaar de afstandsregels hopelijk versoepelen, willen we dat alsnog organiseren, evenals een speciale bijeenkomst om de 25e verjaardag van de Synagoge in zijn huidige vorm te gedenken.

Ook denken we weer de 15 augustus-(‘Indië’-)herdenking te kunnen organiseren, dan wordt immers het einde van Wereldoorlog II herdacht.

U wordt ervan op de hoogte gehouden.

Indie-Herdenking Weesp, 2020

Juli 2013. Voor de allereerste keer betreed ik de Synagoge Weesp voor een solo-expositie die een maand zal duren. Speciaal voor deze expositie heb ik 1000 papieren kraanvogels gevouwen, in Japan al eeuwen het symbool voor lang leven en 1000-jarige vrede. Na het herdenken van 6 augustus, de val van de atoombom op Hiroshima, die voor een groot deel van de wereld het einde van de Tweede Wereldoorlog inluidde, vonden Frida Bodisco, voorzitter van St. Vrienden van de Weesper Synagoge, en ik dat dit een mooie gelegenheid was om ook eindelijk eens een Indië-Herdenking in Weesp te organiseren. Al jaren leefde die behoefte bij de Nederlands-Indische inwoners van Weesp en ook bij onszelf. Dit was hét moment!

Binnen twee weken was het geregeld. Op 15 augustus 2013, opende de Synagoge haar deuren voor de eerste bezoekers van de allereerste Indië-Herdenking in Weesp. Indonesische kunstenaar en danseres Shelly Lapré kwam met haar Herinnerkoffers en voerde haar voorouderdans op, waarna iedereen bij elkaar kwam en herinneringen gedeeld werden. 
Het werd een indrukwekkende, ontroerende avond en nog voor deze voorbij was klonk al de roep om een vervolg. De jaren erop kwamen bijzondere gasten langs: schrijver Ron Krancher (2014), Ernestine Alexandrine de Wilde de Ligny met haar voorstelling MAX305 (2015), schrijfster Mw Marjan Bruinvels (2016), de dames Mw Creutzberg-Westplat (96) en Mw Backers-Wöhe (85) (2017), schrijver Reggie Baay (2018), Mw Josje Nieuwenhuys en opnieuw een voorouderdans van Shelly Lapré (2019). Stuk voor stuk deelden zij hun indrukwekkende geschiedenissen met ons en met de jaren groeide ook het bezoekersaantal. De laatste jaren stonden mensen zelfs tot bij de voordeur!

Augustus 2020. Corona heeft zijn intrede gedaan, met zijn 1,5 mtr afstand maatschappij en een heleboel onzekerheid, waardoor onze Indië-Herdenking in de bestaande vorm dit jaar niet door kan gaan. Maar we blijven delen! Zoveel verhalen die al verteld zijn, zoveel verhalen die nog niet verteld zijn, zoveel verhalen die nooit meer verteld zullen worden, omdat de mensen die het leefden, overleden zijn, nooit de woorden hebben gevonden of denken dat hun verhaal er niet toe doet. Maar ieder verhaal doet er toe. Ieder verhaal is deel van een grotere geschiedenis. En juist in tijden als deze waarin polarisatie en racisme opnieuw ‘de kop opsteken’, alsof ze ooit verdwenen zouden zijn, zijn de verhalen van de Indische Nederlanders belangrijker dan ooit. Want ook Nederland heeft nog veel te leren van zijn eigen geschiedenis. Er is nog lang niet genoeg gepraat over dat stuk van het Nederlandse koloniale verleden. Er zijn nog teveel mensen die met vragen, wrok en gevoelens van miskenning rondlopen en dat is niet zonder reden.

Nog steeds worden hun stemmen niet genoeg gehoord en dat werkt door in de generaties die nu opstaan. Er is onder tweede, derde en vierde generaties steeds meer vraag naar verhalen. Steeds meer jongeren willen hun geschiedenis kennen, willen weten waar ze vandaan komen. ‘Hoe zat het dan, vroeger?’ is de vraag waar ik als 2e generatie mee opgegroeid ben, maar die ik nu ook terug hoor in de 3e en 4e generaties. 

‘Het paradijs’ waar mijn moeder en oma uit verjaagd en nooit naar terug keren konden. Dat paradijs was een stuk waar wij als in Nederland geboren kinderen, nooit bij konden. Wij waren er nooit geweest, hadden geen idee wat zij kwijt waren geraakt, wat zij doorstaan hadden. Wat we ook zouden doen, hoeveel reizen we ook zouden maken, nooit zouden we dat land waar zij geleefd hadden, kunnen leren kennen, want het bestond niet meer. Die scheiding tussen generaties en landen hoor ik ook terug in de verhalen van vluchtelingen nu, die hun land verwoest zien worden door oorlog en geweld. Ook zij worden verdreven uit hun ‘paradijs’ om te overleven in een nieuwe wereld. En mensen hier nu, die hun ‘paradijs’ bedreigd zien worden door al die nieuwkomers, net als toen mijn oma met haar kleine meid na jaren Jappenkamp en de Bersiap doorstaan te hebben, hier aankwamen en zich moesten leren aanpassen in die nieuwe, Nederlandse na-oorlogse wereld van toen.

Wij zijn allemaal deel van een steeds weer veranderende wereld, allemaal hebben we te maken met de verliezen die ‘de ander’ lijden en de daar geleefde levens die wij nooit volledig zullen kunnen begrijpen. Maar we kunnen onze verhalen delen. Niet om te vergelijken, welk leed erger is of meer bestaansrecht heeft. Ieder verhaal, ieder leven heeft bestaansrecht, ieder leven heeft zijn eigen deel van lijden. Aan ons de taak die verhalen te blijven vertellen, zowel van de nieuwkomers als van de blijvers en ingezetenen. We kunnen leren elkaar begrijpen, elkaar erkennen in wat we kwijt raakten, wat we missen, maar ook elkaar tegemoet komen en helpen in wat we samen kunnen vinden in het hier en nu. Dit hier en nu is waar de toekomst van ons allemaal begint. Laten we vooral blijven luisteren, onze geschiedenissen delen en van het mooiste en beste van al dat, samen iets nieuws opbouwen. 

Nederlands-Indië is een onuitwisbaar deel van de Nederlandse geschiedenis en zowel het mooie als het lelijke daarin heeft bestaansrecht, want het heeft mensen geraakt, gekwetst, gevormd. Ook al hebben zij hun verhalen nooit kunnen vertellen, ze zijn er wel geweest en ook hun zwijgen heeft de nieuwe generaties gevormd. Ook zo werkt verleden door. Zwijgen betekent niet dat dingen verdwijnen, het betekent alleen maar dat er geen woorden aan gegeven konden worden. Maar die woorden zijn er wel en het is onze taak er alsnog naar te leren luisteren. Zodat wat verzwegen werd, meegenomen kan worden in het licht van deze nieuwe toekomst waar we samen deel van zijn.

Ik herdenk dit jaar alles wat mijn moeder, oma, broer en mij gevormd heeft tot de mensen die wij nu zijn. Ik herdenk de opa die zijn leven verloor aan de Birma Spoorlijn en de opa die alle pijn die hij als marinier daar opdeed, omzette in pijn die hij hier in de nieuwe generatie doorgaf in de wonden die zijn woede en racisme in ons achterliet. 
Ik herdenk alles wat ik nooit gehoord heb, omdat zij het nooit konden vertellen, maar wat diep in mij opgeslagen ligt. Die nooit gesproken woorden klinken steeds luider en manen mij tot schrijven. Opdat ik niet vergeet, opdat wie na mij komt niet vergeet dat zij er waren, dat zij onze geschiedenis schreven. De geschiedenis die het leven vandaag mogelijk maakt. Laten we eer doen aan hen die voorgingen en een betere geschiedenis achterlaten voor wie na ons komt.

Om toch samen iets te kunnen doen vraag ik iedereen die dit leest op 15 augustus om 20.00u ’s avonds een kaarsje te branden en twee minuten stil te zijn. Zo zijn we toch even met elkaar verbonden in het herdenken van iedereen die ons voorging. 
In liefde, tot volgend jaar.

Eric Hage, Weesp
Indië-Herdenking 2020

Meer foto’s van alle Indië-Herdenkingen in de Synagoge vindt u hier

In memoriam prof. dr. Arnold Heertje

 Tot onze schok hoorden wij zondag 5 april 2020 dat Arnold Heertje overleden is en op die dag in familiekring begraven. Wij en alle Weespers zijn hem grote dank verschuldigd voor zijn onmisbare rol in 1996 bij het redden van het monumentale, symbolische en historische gebouw van de Weesper Synagoge en daarmee de huidige (culturele) functie mogelijk maakte. U weet misschien nog dat het gebouw door de gemeente Weesp in de 80-ger jaren werd gekocht en het in de vooroorlogse staat terugbracht. Het Arbeidsbureau werd erin gevestigd tot het er in de 90-er jaren uit vertrok. De gemeente had geld nodig en besloot haar niet-essentiële panden te verkopen, waaronder de Weesper Synagoge. In 1995 startte het College van B&W verkooponderhandelingen met een Weesper winkelier en verkocht het onder voorbehoud van instemming van de gemeenteraad aan deze winkelier. De Weesper predikant van de Gereformeerde Gemeente,  ds Dick Pruiksma hoorde ervan en kon zich absoluut niet vinden in deze verkoop aan een particuliere ondernemer. Hij zocht de publiciteit en het bericht verscheen in de plaatselijke en regionale kranten.

Zo hoorde Arnold Heertje er van en besloot om samen met Dick Pruiksma op te trekken. Arnold ging op zoek naar donateurs en Dick richtte een stichting op om de exploitatie voor zijn rekening te nemen zodat het onderhoud betaald kon worden. Arnold heeft zijn zeer brede kring van bekenden aangesproken en wist fl. 350.000 bijeen te brengen zodat het gebouw aangekocht kon worden. In de zeer rumoerige raadsvergadering van maart 1996 draaide de gemeenteraad het collegebesluit tot verkoop aan de winkelier terug. Ook besloot de raad tot verkoop aan Arnold Heertje c.s. voor de prijs van fl. 550.000, dezelfde prijs als de winkelier had geboden. Met hulp van een hypotheek kocht de stichting Weesper Synagoge – Arnold werd daar voorzitter van – het gebouw in de lente van 1996. Dick Pruiksma startte enthousiast met zijn stichting Vrienden van de Weesper Synagoge die geld moest opbrengen voor het onderhoud van het gebouw en organiseerde allerlei  culturele activiteit. Arnold voelde zich emotioneel zeer verbonden met de Weesper Synagoge. Hij kwam heel regelmatig voor diverse culturele avonden waaronder de jaarlijkse Bouhuijslezing. Ook trad hij op als gastheer bij een serie ‘Gesprekken in de Synagoge’ met bekende Nederlanders.

Heel dankbaar toonde Arnold zich toen de Joodse Gemeente Flevoland, later Masorti, de synagoge ging huren voor de erediensten en Joodse feestdagen. Tot kort voor zijn overlijden was hij betrokken bij de vergaderingen tussen beide stichtingen, waarbij de financiering van het onderhoudsprogramma veel aandacht vroeg. Het lukte beide partijen om het gebouw in goede staat te krijgen en te houden. De laatste paar jaren ging Arnold achteruit en trok zich terug uit zijn bestuurlijke functie. Toch bezocht hij af en toe met een van zijn zoons het gebouw waar hij zo’n band mee had en dat hij heeft weten te redden. Wij zijn intens dankbaar dat Arnold zich zo heeft ingezet om het gebouw te behouden. Zonder hem was de aankoop niet gelukt. Iedereen in Weesp is dankbaar dat het bijzondere monument, met zijn beladen historie zijn huidige passende en waardige publieke functie heeft. Dat geldt in het bijzonder voor onze Stichting Vrienden van de Weesper Synagoge. Wij wensen zijn gezin en vriendenkring heel veel kracht toe. Vanwege de coronacrisis kan er nu geen herdenking worden georganiseerd. Het is niet anders.

Namens het bestuur, Frida Bodisco Massink (voorzitter)

Alle activiteiten stilgelegd

Bouhuijs avond 2020

Helaas kunnen alle geplande activiteiten in de Weesper Synagoge tot 1 juni niet doorgaan, vanwege het corona besmettingsgevaar. Dat betekent onder meer dat de Bouhuijsavond van 23 april afgezegd is.

Erg treurig omdat we de herdenking van 75 jaar bevrijding hadden ingevuld met een film over de familiegeschiedenis van Paul Joseph, voorzitter van de Liberaal Joodse gemeente Bussum. Zijn familie wist tijdens de oorlog naar Zwitserland te vluchten. Paul Joseph zou zelf een inleiding verzorgen, en ook de regisseur/producent Annet Betsalel had haar medewerking toegezegd.

Maar hopelijk kan deze Bouhuijsavond alsnog in 2021 doorgang vinden. Dan bestaat de Synagoge in de huidige vorm 25 jaar! Het is niet anders, aan iedereen veel sterkte toegewenst in deze moeilijke periode. 

Namens de Culturele Commissie, Frida Bodisco Massink 

Expositie Kunstcollectief Formaat

In de Synagoge exposeren vier kunstenaars van Kunstcollectief Formaat.

Els Smit toont werken met gemengde technieken.

Marian Mutsaers gaat uit van gebruikte voorwerpen, zoals een oude borstel verwerkt in een beeld van David Bowie.

José van ‘t Rood maakt tekeningen, schilderijen en collages.

Annette van de Vegte houdt zich de laatste tijd vooral bezig met het maken van schilderingen en collages waarbij het oude kasboek van haar vader en zijn verdriet haar inspiratiebronnen waren.

1 en 2 september, 13.00-17.00 uur.

 

Muziek in de Synagoge tijdens WEESP GASTVRIJ

Tijdens Weesp Gastvrij vinden diverse optredens plaats van o.a. Camerata Fectionata en Kai von Rosenberg Trio

 

CAMERATA FECTIONATA

camerata-fectionataWaar te zien | Synagoge, Nieuwstraat 5
Wanneer       | van 13.00 – 14.00 uur

Camerata Fectionata is een kamerkoor bestaande uit 18 leden. Zij willen het zingen op een zo goed mogelijk niveau uitvoeren. In verband met de muzikale plannen wil het koor het ledental uitbreiden. Met name hoge sopranen en alten zijn welkom!

Tijdens de openbare repetitie op Weesp Gastvrij worden verschillende delen uit het prachtige motet “Jesu,meine Freude” van Bach gerepeteerd en er wordt gewerkt aan “Silence” van Fred Smalbrugge. Beide stukken staan op het programma voor het eerstvolgende concert dat in het najaar gepland staat.

Kom kijken tijdens de repetitie. Er wordt gewerkt aan gelijkheid, aan inzetten en aan klankkleur.

 

Kai von Rosenberg Trio

kai-3Wanneer | tussen 14.00 – 15.00 uur

Kai, geboren in Berlijn, is afgestudeerd aan het Hilversums Conservatorium bij Maarten van der Grinten en Wim Overgaauw.

‘Sfeervol, bluesy, funky, speels en onbevangen’ zijn woorden die bij de muziek van het Kai von Rosenberg trio passen. Het trio speelt eigen(tijdse) interpretaties van bekende en minder bekende jazz standards en eigen composities. Improvisatie en interactie spelen daarbij een centrale rol. Samen gaan de drie mannen op muzikaal avontuur, verbonden met elkaar en afgestemd op het publiek.

Voor meer info over Weesp Gastvrij kijk  HIER